Verslag: Koning in gesprek met Stichting SeniorenStudent

Op 24 september bracht Zijne Majesteit Koning Willem-Alexander samen met het Oranje Fonds een werkbezoek aan Stichting SeniorenStudent. Nieuwsgierig wat er besproken is? Lees hier het verslag!

Nietsvermoedend werden vier senior&student-koppels van Stichting SeniorenStudent op 24 september uitgenodigd om in gesprek te gaan met het Oranje Fonds over het project Jong+Oud=Goud waaraan ze deelnemen. Eenmaal binnen hoorden zij dat er een bijzondere gast zou aanschuiven: Koning Willem-Alexander, beschermheer van het Oranje Fonds. Hij wilde graag horen hoe de senioren en studenten de deelname aan het project ervaren en wat het voor hen betekent.

Maar eerst was het tijd voor een gesprek met de oprichters van de Vinderij en Stichting SeniorenStudent, de zussen Lotte en Anne van Oudheusden. Naast hen schoven ook aan: Klaas van der Ham (voorzitter Stichting SeniorenStudent), Ellard Blaauboer (zakelijk adviseur van de dames), Ivo de Jong (bestuurslid Stichting SeniorenStudent en directeur Thuiszorg bij Cordaan), Ronald van der Giessen (directeur Oranje Fonds) en Fred Boot (producent musical Soldaat van Oranje).

Koning Willem-Alexander was ook ‘SeniorenStudent’ in zijn studententijd

Tijdens dit eerste gesprek vertelden Lotte en Anne hoe ze op het idee van Stichting SeniorenStudent gekomen zijn. Voorzitter Klaas van der Ham vertelde dat hij het bijzonder vindt om te zien hoe maatschappelijk betrokken studenten vandaag de dag zijn. In zijn studententijd (jaren ’70) waren studenten vooral overal tegen of zaten in de kroeg. Zakelijk adviseur Ellard Blaauboer belichtte waarom het bedrijf de Vinderij en Stichting SeniorenStudent samen een gouden combinatie zijn: de Vinderij betaalt een groot deel van de projectkosten  en de stichting zorgt ervoor dat ook ouderen met weinig budget geholpen worden. Bestuurslid Ivo de Jong vertelde de Koning waarom het cruciaal is om professionele ouderenzorg aan te vullen met de ‘sociale zorg’ van onze studentvrijwilligers. Senioren die door de bezuinigingen minder zorg krijgen, worden nu geholpen door studenten. Het concept om studenten aan ouderen te koppelen  was Koning Willem-Alexander niet vreemd: in zijn eigen studententijd heeft hij ook senioren bezocht om hulp en gezelschap te bieden.

Na het zakelijke gesprek was het tijd voor de mooie ervaringsverhalen van de senioren en studenten. Toen zij een beetje van de schrik bekomen waren, mochten zij ‘het hoge bezoek’ de hand schudden. De studenten en senioren vertelden honderduit wat ze allemaal al samen gedaan en beleefd hebben. 

Foto’s: Oranje Fonds – Bart Homburg ©24 september 215

‘Lois is echt mijn kleindochter geworden’

Studentvrijwilliger Lois Ottenhoff bijt het spits af. Zij is aan mevrouw Santing (86) gekoppeld omdat ze allebei erg geïnteresseerd zijn in psychologie. De Koning vraagt of zo’n match op papier in de praktijk ook echt werkt. Lachend kijken Lois en mevrouw Santing elkaar aan: ‘Bij ons zeker.’ Mevrouw Santing is door de praktijkondersteuner van haar huisarts opgegeven voor het project. Ze is erg blij met Lois: ‘Ik heb zelf geen kleinkinderen, maar Lois is nu echt mijn kleindochter geworden.’ De Koning vraagt welke doelen ze hebben opgesteld om gedurende het projectjaar samen aan te werken.  Lois: ‘We hebben het vooral heel gezellig en kunnen goed praten met elkaar. We gaan ook samen naar buiten omdat mevrouw dat zelf niet meer zo vaak doet.’ Ze werken dan samen in de tuin, doen boodschappen of gaan een ijsje eten. Voor de volgende keer staat een lunchconcert in het Concertgebouw op de planning.

‘Door Judith en door dit project ben ik weer mens geworden’

Dan is het woord aan meneer de Waard (88) en zijn studentvrijwilliger Judith Stevens. Ze zijn aan elkaar gekoppeld vanwege hun grote interesse in geschiedenis. Meneer de Waard heeft veel historisch onderzoek gedaan naar de duingebieden bij Den Haag, waaronder ook het dorp waar Judith vandaan komt. ‘Meneer de Waard kan mij van alles vertellen over mijn familiegeschiedenis, heel bijzonder.’ Ze vertelt dat zijn huis een groot museum is. Het doel waar ze samen aan werken is om meer orde in huis te krijgen. Judith helpt meneer de Waard om alle boeken uit te zoeken en op de juiste plaats te krijgen, samen organiseren ze de administratie en ze voeren pittige en interessante discussies. Meneer de Waard: ‘Het project is echt een openbaring voor mij geweest. Stichting SeniorenStudent heeft mij wakker gemaakt. Door Judith en dit project ben ik weer mens geworden, ik heb weer zin gekregen om mee te doen met de maatschappij.’ Ook Judith is erg blij met de match: ‘Er zit een leeftijdsverschil van 65 jaar tussen ons, maar we zijn goede vrienden geworden.’

Gratis op stap

Meneer Peters (64) is gematcht aan studentvrijwilliger Jochem Vink. Hij werd op het project gewezen door het Sociaal Loket van de gemeente. Het ging niet zo goed met hem vanwege financiële problemen: ‘Ik heb geen geld om leuke dingen te doen. Wat er binnenkomt is meteen weer weg, dus bleef ik maar binnen. De muren kwamen op mij af, ik raakte steeds verder geïsoleerd.’ Samen met Jochem gaat hij er nu op uit. Ze maken een wandeling door de buurt of ondernemen leuke uitjes. Jochem vertelt dat ze samen naar de oude toneelvereniging van meneer Peters zijn geweest. Daar was hij jaren niet meer geweest. Nu zijn de contacten  weer aangehaald en spreekt meneer Peters zijn oude kennissen weer. Meneer Peters vertelt dat hij door het project weer gestimuleerd wordt om erop uit te gaan. ‘Nu ga ik samen met Jochem, maar op een gegeven moment wil ik het ook weer alleen proberen.’ Jochem is erg creatief in het bedenken van nieuwe uitjes: ‘De Gemeente Amsterdam heeft een hele goede culturele agenda waarin ook veel gratis uitjes staan.’ Meneer Peters is blij dat Jochem hem daarop heeft gewezen. ‘Dat soort dingen wist ik zelf niet te vinden, ik ben blij dat hij me dat heeft geleerd.’

Met elkaar lachen en samen eten

Het laatste koppel bestaat uit studentvrijwilliger Ruth Verkamman en mevrouw Goldhagen (90). Ruth studeert Verpleegkunde en werkte vroeger in de thuiszorg. Daar liep ze ertegenaan dat er geen tijd was om met cliënten een kop koffie te drinken en met elkaar in gesprek te gaan. Dat vond ze lastig, want ze merkte dat die behoefte heel groot was bij de ouderen. Toen ze hoorde over het project Jong+Oud=Goud, meldde ze zich meteen aan. Mevrouw Goldhagen is lang ziek geweest waardoor ze nauwelijks haar bed uit kwam. Via artsen en verpleegkundigen werd ze aangemeld voor het project. Ze is heel blij met Ruth: ‘Ik heb het reuze getroffen met haar. We zijn allebei heel vrolijk en kunnen erg met elkaar lachen.’ De Koning vraagt waar zij samen aan werken. Ruth: ‘Toen ik bij mevrouw Goldhagen kwam, ging het eten en het naar buiten gaan niet zo goed. We zijn nu een paar keer samen bij een wijkpunt gaan eten, waardoor mevrouw daar nu ook zelf twee keer per week heengaat.’

Sociale zorg

De Koning luistert aandachtig naar alle verhalen en stelt veel vragen. Zo is hij benieuwd hoe het hierna zal gaan, wanneer het projectjaar afgelopen is. Houden de studenten en senioren dan nog contact met elkaar? Judith roept meteen volmondig ja.  Meneer Peters lacht: ‘Zoals het nu gaat, komen we het jaar zeker door en wie weet nog wel langer.’ Ook de andere koppels geven aan elkaar graag te blijven zien. Lois kijkt mevrouw Santing aan: ‘Ik ga ook niet meer weg hoor!’ 

Ik noem haar “mijn kookprinses”

Ronald van der Giessen, directeur van het Oranje Fonds, vraagt tot slot of de senioren het project aan andere senioren aanraden. Mevrouw Goldhagen twijfelt geen moment: ‘Het contact met een student is een enorme stimulans.’ Mevrouw Santing vult aan: ‘We worden allemaal zo oud en we wonen nog thuis. Op een gegeven moment werk je niet meer en dan val je in een zwart gat. Terwijl je je van binnen nog hetzelfde voelt. Het is fijn om weer contact te krijgen met jonge mensen.’ Ook meneer Peters raadt het project aan: ‘Ik zie alleen maar positieve dingen, je wordt hierdoor gedwongen om weer uit huis te komen en weer andere mensen te leren kennen. Dat is heel goed voor je.’ Meneer de Waard: ‘Ik ben er ook zo blij mee. Judith leert me allemaal nieuwe dingen. Ik noem haar “mijn kookprinses”. Tegenwoordig eet ik bijvoorbeeld ook Mexicaans en Aziatisch, dat kan ze heel goed koken. Weer eens wat anders dan stamppot.’ Judith lacht: ‘Als ik nu bij meneer de Waard kom vind ik opeens superfoods in zijn keukenkastje zoals quinoa en chiazaad.’ Dan vervolgt ze serieus: ‘Ik denk dat studenten dat helemaal niet zo beseffen, maar je leert heel veel van dit project. Wij betekenen niet alleen iets voor de senioren, maar ook andersom. Het werkt echt twee kanten op.’

Na dit bijzondere gesprek is het tijd voor de groepsfoto en staat de pers te trappelen om de senioren en studenten verder te spreken en op de foto te zetten. De Koning schudt iedereen de hand en neemt afscheid. 

Meneer de Waard zegt bij vertrek: ‘Het was één van de mooiste dagen van mijn leven. Wat zeg ik? Het wás de mooiste dag van mijn leven!’