”Eenzaam voor me uit staren, dat vind ik vreselijk.”
200 senioren hebben zich in januari op de valreep nog aangemeld bij Stichting Seniorenstudent. Er wordt hard gewerkt om alle ouderen een leuke student te bezorgen. Cees (80) en Ruud (22) zijn al sinds oktober een match. Claartje Vogel van Metro ging met het koppel mee op stap en maakte deze reportage:
Cees Knook (80) zit in zijn favoriete koffietent in Amsterdam-Zuid. Tegenover hem zit student Ruud Kruidhof (22). En dat is best bijzonder, want normaal is Knook alleen.
De tachtigjarige Knook voldoet niet aan het stereotype eenzame oudere. Hij ziet er jong uit voor zijn leeftijd, is topfit en praat graag. Niet over het verleden, maar liever over het nieuws en politiek. Hij gaat twee keer per week naar de sportschool en zit iedere ochtend met een kopje koffie in het café. Toch mist hij gezelschap. Hij doet namelijk alles in zijn eentje. Hij gaat ’s ochtends pas naar het café, zodra de krant op de mat valt, vertelt hij. „Want eenzaam voor me uit staren, dat vind ik vreselijk.”
Knook is sociaal, maar eenzaam. „Ik heb te weinig mensen om mijn leven mee te delen”, zegt hij. „Dat wil ik veranderen, maar ik vind het heel moeilijk.” Toen hij een flyer zag van Stichting SeniorenStudent, was hij meteen enthousiast. „Het leek me hartstikke leuk om jongeren te ontmoeten”, vertelt hij. „Ik belde meteen op om te vragen hoe het zat. Ik moest een profiel aanmaken op internet en dan zou er iemand komen.”
Tot zijn ongenoegen moest hij wel even geduld hebben, want de stichting heeft een wachtlijst. Knook heeft nog geluk gehad, want de lijst is in januari ineens nog veel langer geworden. In één maand meldden zich 200 ouderen aan, terwijl de stichting normaal gesproken 150 aanmeldingen per jaar krijgt. „Wij zijn een beetje overweldigd door deze toestroom”, vertelt mede-oprichter Anne van Oudheusden (31). „We hebben nu ineens 200 extra studenten nodig en dat is echt een uitdaging.”
Veel behoefte
Samen met haar zus Lotte (32) richtte zijn in 2014 Stichting SeniorenStudent op. De zussen hadden al een eigen bedrijf: Careibu, een online platform met bijbanen voor studenten. Eén van de diensten is seniorenhulp. „In het eerste jaar van onze betaalde dienst SeniorenStudent merkten we dat veel ouderen behoefte hebben aan gezelschap, maar geen geld om het te betalen”, zegt Lotte. „Daar wilden we iets aan doen en daarom begonnen we de stichting. Het is puur vrijwilligerswerk.”
Lotte denkt dat de plotselinge toename van aanmeldingen te maken heeft met de feestdagen. „Met kerst voelen ouderen zich extra eenzaam.”
De studenten van de stichting komen niet schoonmaken of hulp verlenen, maar helpen ouderen om meer sociale contacten op te doen. Dat was precies wat meneer Knook wilde: iemand om mee te praten. Hulp in huis heeft hij namelijk niet nodig, want hij is nog heel gezond. „Ik vroeg in mijn online profiel verder nog om een jonge blondine”, lacht hij. „Maar wel met een knipoog hoor, iedereen was welkom.”
Het werd Ruud, student International Facility Management. Geen dame, wel jong en blond. „Ik zag Stichting SeniorenStudent op Facebook”, vertelt hij. „Als bijbaantje help ik ouderen met hun computer, maar dat doe ik om bij te verdienen. Dit vrijwilligerswerk is een mooie manier om iets goeds te doen voor een ander.”
Tinder voor Senioren
Hij vertelt dat hij zelf een oudere mocht kiezen op ’een soort Tinder voor senioren’. „Het profiel van Cees sprak me aan omdat hij eigenlijk heel sociaal en actief is, maar toch moeite heeft om nieuwe mensen te leren kennen. Dat vond ik bijzonder en ik wilde hem er graag bij helpen.”
„Ruud helpt me uit mijn comfortzone te komen en dingen te proberen die ik eigenlijk al heel lang wilde doen”, vertelt Knook. „Hij is een soort lifecoach.”
De studenten gaan elke maand zes uur op bezoek bij een oudere. Dat doen ze in principe een jaar. In die periode is het de bedoeling dat de oudere meer sociale contacten opdoet en zelfredzaam wordt. Knook en Kruidhof hebben samen een bucketlist gemaakt, waar ze elke veertien dagen over praten. Op die lijst staan geen bungeejumps of wereldreizen, maar zaken als ’lid worden van een boekenclub’ en ’nieuwe mensen ontmoeten’. „Het klinkt heel simpel, maar ik zie overal drempels”, vertelt Knook. „Ik wil wel lid worden van een club. Maar als ik zie dat iedereen jonger is dan ik, denk ik meteen ’ach, dat is niks voor mij’. Ruud brengt nieuwe energie en helpt me over die drempels heen.”
Spannend
Ruud: „We hebben interessante gesprekken en ik vind het heel leuk dat Cees er zoveel profijt van heeft. Daar krijg ik zelf ook energie van.”
Een paar weken geleden vroeg hij of Knook mee wilde naar de verjaardag van zijn vader in Baarn. Een hele avond praten met vreemden, dat had de senior al tijden niet gedaan. Hij vond het spannend en zag meteen bezwaren, bijvoorbeeld dat hij zelf geen auto had. Na aandringen van Ruud zei hij toch ja. „Ik heb de hele avond zitten kletsen met nieuwe mensen”, vertelt Knook trots. „Dat voelt als een overwinning: ik heb bewezen dat ik het nog kan.”
