‘Ik denk ’s ochtends al: wat fijn dat ze vandaag weer komt’
Ik neem metro 53 naar Amsterdam Zuidoost en stap uit bij halte Kraaiennest. Tussen de hoge, grijze flatgebouwen in Amsterdam Zuidoost vind je het gezellige tuintje van Christine. SeniorenStudent Chava en Christine de Jong staan al klaar om me te verwelkomen. Wanneer ik naar binnenstap, sta ik gelijk in het atelier van Christine. Het staat er vol met schilderijen. ‘Ik schilder graag portretten, je mag altijd model komen staan.’
We nemen de trap naar boven, 
waar we plaatsnemen in de keuken. Het huis is erg vrolijk, er hangen kleurige quilts aan de muur en er staan overal schilderijen en tekeningen, allemaal zelfgemaakt door Christine. Ze is afgelopen mei zeventig jaar geworden, vertelt ze. Trots laat ze het fotoboek over haar leven zien dat haar dochter voor haar maakte. Christine heeft dertig jaar Engelse les gegeven aan volwassenen. Daarvoor studeerde ze aan de UvA, waar ze les kreeg in de Oudemanhuispoort, dezelfde locatie waar Chava nu colleges volgt.
Terwijl Christine thee inschenkt en Chava eierkoeken erbij pakt, vertellen ze dat ze zojuist samen de planken in de keuken hebben opgeruimd en dat Chava de badkamer heeft schoongemaakt. Tussendoor hebben ze ook een uur zitten praten. Chava komt sinds mei bij Christine om haar te helpen bij alles wat in huis gedaan moet worden. Christine woont alleen. Ze heeft een dochter die kleine kinderen heeft en een zoon die met zijn gezin in Zweden woont. Ze vertelt dat ze door een burn-out te kampen kreeg met chronische vermoeidheid. Daardoor besefte ze dat ze het niet meer in haar eentje kon, ze had hulp nodig. Dat vond ze erg moeilijk om te vragen, ze moet nog steeds wennen aan het ouder worden. ‘Ik ben nog jong van hart en geest, maar wel een senior.’ Christine is actief op internet en kwam zo SeniorenStudent tegen. ‘Ik dacht: dat zou kunnen helpen.’
Chava en Christine kunnen het goed
met elkaar vinden en praten over allerlei dingen die ze meemaken. Volgens Christine speelt het grote leeftijdsverschil hierbij een positieve rol, want daardoor heeft Chava een heel ander perspectief op dingen. Chava knikt instemmend. ‘Leeftijdsgenoten praten al snel met je mee en kijken naar de kleine situatie die op dat moment gaande is, Christine is daar wijzer in. Zij kijkt dan naar het grote geheel en vertelt over hoe zij zo’n situatie heeft meegemaakt in haar leven en hoe je daar dan later op terugkijkt.’
Maar ze vinden ook veel herkenning in elkaars verhalen, zegt Chava. Toen ze begon als SeniorenStudent hoopte ze een persoonlijke band te krijgen met een senior. ‘Het leek me bijzonder om persoonlijk contact te hebben met iemand van een andere generatie. Gelukkig was er meteen een klik met Christine.’
Christine is erg blij met de hulp van Chava. ‘Ik denk ’s ochtends al: wat fijn dat ze vandaag weer komt. Het liefst zou ik Chava elke week willen laten komen, maar dat kan ik helaas niet betalen.’ Christine vertelt dat sociale hulp cruciaal is omdat mensen anders eenzaam worden. ‘Het is zó belangrijk dat mensen een steuntje in de rug krijgen, niet alleen voor mij, maar voor alle ouderen die niet veel familie hebben.’ Ze is ook erg blij met het internet. Via sociale media als Twitter en Facebook – ‘prachtige uitvindingen’ – blijft ze makkelijker in contact met mensen. Alleen de bediening van de computer is af en toe nog wel lastig. ‘Daar kan jij me misschien wel een keer mee helpen Chava.’
